اهمال کاری و اولین گام درمان آن

نشسته ام به در نگاه می کنم. دریچه کولر آه می کشد و هوا بس ناجوانمردانه گرم است. زیر دریچه نشسته ایم و داریم برای کارگاه های آخر هفته و اول هفته آینده برنامه ریزی می کنیم. وضعیت ثبت نام ها چون قبل نیست. چرایی اش مشخص است. چون هر چه به جلوتر می رویم علم و عمق، رنگ و بوی خودش را در این جامعه از دست خواهد داد و جایش را به سطح و هیجان خواهد داد. ما روزانه ساعت های مدیدی را در اینستا می گذاریم و حتی یک ساعت در هفته کتاب نمی خوانیم. این وحشتناک است و وحشتناک تر هم خواهد شد.

چرا؟ چون جامعه های بدون کتاب، در نهایت محکوم به شکست خواهند بود، یک فروپاشی عمیق. نگرانم می کند این وضع ولی من مامورم به وظیفه نه مامور به نتیجه. به عنوان یک مشاور خانواده در مشهد، شاید وظیفه ام به همین چند آدم اطرافم باشد.

شاید من هم باید بسان آن کشیش انگلیسی باشم که بر سر گورش در کلیسای وست مینستر نوشته بود؛ کودک که بودم می خواستم دنیا را تغییر دهم. بزرگتر که شدم متوجه شدم دنیا خیلی بزرگ است من باید انگلستان را تغییردهم. بعدها انگلستان را هم بزرگ دیدم و تصمیم گرفتم شهرم را تغییر دهم. در سالخوردگی تصمیم گرفتم خانواده ام را متحول کنم و اینک که در آستانه مرگ هستم می فهمم که اگر روز اول خودم را تغییر داده بودم، شاید می توانستم دنیا را هم تغییر دهم. به همین دلیل در سال پیش رو بنای تغییر خودم را دارم و تهش تلاش برای تغییر اندک آدم هایی که در پی تلاش برای آگاهی از زندگی هستند. بنابراین بعد از عمل چشمم، به دنبال کارهای بزرگ نیستم، فقط اهمال کاری های روزانه ام را کم کرده ام.

ما 4 نوع اهمالکاری داریم:

• اهمالکاری تحصیلی
• اهمالکاری روزانه
• اهمالکاری در تصمیم گیری
• اهمالکاری اجباری (وسواسی)

اهمالکاری زندگی روزمره:

اهمالکاری در زندگی روزمره یعنی داشتن مشکلاتی در برنامه ریزی وظایف معمول زندگی روزمره و سروقت انجام دادن این وظایف است.

آن 3 قسم دیگرش را بعدا توضیح خواهم داد. فقط در گام اول هر شب قبل خواب، باید لیستی از کارهای روزانه که باید انجام دهید بنویسید سپس کارهای ریز را هم یادداشت کنید، حتی کارهای روتین مثلا از خواب بیدار شدن را هم در لیست تان بنویسید. دوش سر صبح یا حتی مسواک زدن و باقی کارها مثل کارهای بانکی، دیدارها، تماس ها، همه و همه را لیست کنید و سپس شروع کنید به انجام دادنکارها. سعی کنید مشخص کنید در طول روز چند درصد کارهایتان را تیک می زنید. مثلا اگر صد تا کار نوشتید و شما 40 تاش رو انجام دادید قاعدتا می شود 40 درصد و بعد در یک بازه زمانی سعی کنید عدد موفقیت تان را کمی بیشتر کنید. مثلا 40 درصد را بکنید 50 درصد و این کار را تا یک ماه انجام دهید بعد میانگین موفقیت تان در ماه را حساب کنید. همین روال را برای یک فصل انجام دهید.

زمان مشخص کنید:

ضمن این که برای هر کاری یک تایم مشخص کنید مثلا اگر کاری را که باید تا قبل ده صبح انجام می دادید را انجام دادید که هیچ، در غیر اینصورت رهایش کنید و بروید سراغ کارهای دیگر. به همین روال ادامه دهید. یادتان باشد، موفقیت های بزرگ از همین موارد کوچک اتفاق می افتد. یعنی شما هیچ وقت به پله آخر نمی رسید مگر دونه به دونه پله ها رو طی کنید. از بلندپروازی دست بکشید، هی نشینید بگین چرا من موفق نمی شم، تو کارهای روزانه ت رو انجام بده و درست و حسابی هم انجام بده. مطمئن باش اتفاقات بزرگ در راه خواهد بود.

یادتون نره اگر کسی بلد نباشه با چاقوی میوه خوری میوه پوست بکنده، فردا که یه قمه بدن دستش، میزنه یا خودش رو داغون می کنه یا تیرو طایفه ای رو زخمی خواهد کرد.

به قلم ابوالفضل سعادتی متخصص مشاوره