پرسشنامه سبک های فرزندپروری
این پرسشنامه توسط رابینسون و همکاران(1995)ساخته شده است و توسط علیزاده به فارسی ترجمه شده است
سبک های فرزند پروری: عبارت است از رفتارها، شیوه ها و نگرشهای والدین که در تربیت فرزندان خود به کار میبرند و مواردی مانند فرزندپروری مثبت، کنترل و نظارت والدین بر رفتار فرزندان، تنبیه آنها، میزان مشارکت پدر در تربیت را شامل میشود (فریک، 1991). سبک فرزندپروری عبارت است از مجموعه¬ای از رفتارهایی که تعیین کننده ارتباط والد-فرزند در طیف وسیعی از موقعیت هاست(فیتز پاتریک، 2014).
ارتباط والدین از جمله موارد مهمی است که سالها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود میآورد. کودک در خانواده پندارهای اولیه را دربارهی جهان فرا میگیرد، از لحاظ جسمی و ذهنی رشد مییابد، شیوههای سخن گفتن را میآموزد، هنجارهای اساسی رفتار را یاد میگیرد و سرانجام نگرشها، اخلاق و روحیاتش شکل میگیرد و به عبارتی اجتماعی میشود (فخری، 1397)
برای شروع آزمون روی دکمه زیر کلیک کنید:
0 از 32 سؤال تکمیل شد سوالات: شما قبلا آزمون را تکمیل کردهاید. از این رو نمیتوانید دوباره آن را شروع کنید.
در حال بارگیری آزمون… برای شروع آزمون باید وارد شوید یا ثبتنام کنید. ابتدا باید موارد زیر را تکمیل کنید:
زمان به اتمام رسیده است میزان سبک فرزند پروری در حد پایینی می باشد. میزان فرزند پروری در حد متوسطی می باشد. میزان فرزند پروری در حد بالایی می باشد. بیشتر از اینکه او را تنبیه کنیم او را تهدید به این کار میکنیم. وقتی فرزندمان بدرفتاری میکند ضربهای به او میزنیم، مثلاً با سیلی یا پشت دست. به فرزندمان در مورد پیامد و نتیجه کارهایش توضیح میدهیم. وقتی برخلاف انتظار و توقع ما کاری میکند از او انتقاد کرده و او را سرزنش میکنیم. از راه تشویق فرزندمان به حرف زدن در مورد پیامد اعمال، به او کمک میکنیم تا به تأثیر رفتار، پی ببرد. فرزندمان را برای تنبیه در یک جا تنها میگذاریم و کوچکترین توضیحی به او نمیدهیم. اوقاتی گرم و صمیمی با فرزندمان داریم. بدون کوچکترین دلیل موجهی از تنبیه استفاده میکنیم. در مقابل احساسات فرزندمان از خود واکنش نشان داده و احساس مسئولیت میکنیم. فرزندمان را لوس میکنیم. برای پیشرفت فرزندمان از او انتقاد کرده و او را سرزنش میکنیم. اجازه میدهیم تا فرزندمان در قوانین و مقررات خانواده دخالت کند و نظر بدهد. اجازه میدهیم تا فرزندمان نظر خود را ابراز کند و از این راه به نظر او احترام میگذاریم. به او میگوییم که او را تنبیه میکنیم ولی در عمل این کار را نمیکنیم. هنگام نافرمانی کردن فرزندمان، دست او را با تحکم میگیریم. در تصمیم گیریهای خانواده عقیده و نظر فرزندمان را هم در نظر میگیریم. در مقابل احساسات فرزندمان از خود واکنش نشان داده و احساس مسئولیت میکنیم. با عصبانیت بر سر فرزندمان داد و بیداد میکنیم. وقتی فرزندمان در مورد چیزی آشوب و قشقرق راه میاندازد کوتاه میآییم. وقتی فرزندمان رفتار خوبی انجام میدهد او را تشویق میکنیم. وقتی فرزندمان رفتار بدی از خود نشان میدهد بر سرش فریاد میزنیم. وقتی فرزندمان ناراحت است او را آرام کرده و با او همدلی میکنیم. بر روی دلایل یا منطقی که در پشت قوانین و مقررات وجود دارد تأکید میکنیم. برای تنبیه کردن فرزندمان، اجازه انجام کارها یا استفاده از وسایلی که مورد علاقه اوست،بدون کوچکتر توضیحی، از او میگیریم. حتی وقتی مخالف خواسته یا کار فرزندمان هستیم او را تشویق میکنیم تا خودش را نشان دهد و حرفش را بزند. تربیت کردن فرزندمان برای ما کار دشواری است. فرزندمان را تشویق و ترغیب میکنیم تا در مورد مشکلاتش حرف بزند. وقتی فرزندمان نافرمانی میکند و حرف گوش نمیکند او را تنبیه میکنیم. به فرزندمان می گوییم در مورد کارهای خوب یا بد او چطور فکر میکنیم و چه احساسی داریم. وقتی فرزندمان میپرسد که چرا باید اطاعت کند، مگوییم: «چون من پدر و مادرت هستم و من میخواهم که تو این کار را انجام بدهی». قبل از اینکه از فرزندمان بخواهیم کاری انجام بدهد به میل و خواسته او نیز توجه میکنیم. از تنبیه بدنی برای تربیت فرزندمان استفاده میکنیم.خلاصه آزمون
اطلاعات
نتایج
نتایج
دستهبندیها
1. سوال
2. سوال
3. سوال
4. سوال
5. سوال
6. سوال
7. سوال
8. سوال
9. سوال
10. سوال
11. سوال
12. سوال
13. سوال
14. سوال
15. سوال
16. سوال
17. سوال
18. سوال
19. سوال
20. سوال
21. سوال
22. سوال
23. سوال
24. سوال
25. سوال
26. سوال
27. سوال
28. سوال
29. سوال
30. سوال
31. سوال
32. سوال