پرخاشگری در کودکان و نوجوانان
پرخاشگری در کودکان و نوجوانان یک مسئله جدی در جامعه است که به طور گسترده‌ای مورد توجه قرار گرفته است. پرخاشگری ممکن است به شکل فیزیکی، کلامی یا محافظه‌کاری اتفاق بیفتد و می‌تواند از تعریف رفتار مسالمت‌آمیز و فرایند حل مسئله کناره گرفته شود. در این مقاله، چگونگی شناسایی، علل و درمان پرخاشگری در کودکان و نوجوانان از دیدگاه روانشناسی بررسی می‌شود.
شناسایی پرخاشگری در کودکان و نوجوانان
شناسایی پرخاشگری در کودکان و نوجوانان به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم انجام می‌شود. روش مستقیم شامل مصاحبه با کودکان و نوجوانان و تعیین میزان واکنش‌های خشونت‌آمیز آنها می‌باشد. روش غیرمستقیم شامل استفاده از نظرسنجی‌ها، اطلاعات و رفتارهای غیرکلامی مانند نوشته‌های دفتر درس، نامه‌های خصوصی، نقاشی‌ها و تصاویر می‌باشد.
علائم پرخاشگری در کودکان و نوجوانان شامل موارد زیر می‌باشد:
– افزایش تعداد مشکلات رفتاری و اختلالات روانی
– کاهش توانایی در حل مسئله و تصمیم‌گیری
– افزایش تعداد و شدت واکنش‌های خشونت‌آمیز
– افزایش تعداد و شدت تهدیدها و تکرار آنها
– کاهش توانایی در ایجاد روابط مثبت با دیگران
– نشان دادن نیاز به کنترل و مسئولیت پذیری بر رفتار خود
علل پرخاشگری در کودکان و نوجوانان
علل پرخاشگری در کودکان و نوجوانان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
– محیط خانواده نامناسب، از جمله نبود ارتباط والدین با کودکان خود و نبود محدودیت‌های رفتاری برای کودکان
– ناتوانی در مدیریت احساسات و افکار شخصیت پرخاشگر
– تجربه تنش و فشار در محیط مدرسه و در دوران رشد
– تماشای خشونت در رسانه‌های جمعی، از جمله تلویزیون و بازی‌های ویدیویی
– تحریک‌های بیولوژیکی مانند آلودگهای خاص، بیماری‌های مغزی و عوامل ژنتیکی
درمان پرخاشگری در کودکان و نوجوانان
درمان پرخاشگری در کودکان و نوجوانان شامل موارد زیر می‌باشد:
– مداخله‌های رفتاری و مداومت در آنها برای کمک به کودکان در شناخت و کنترل عواطف و احساسات خود
– آموزش راه حل‌های غیر خشونت‌آمیز برای حل مسائل و افزایش توانایی در تصمیم‌گیری
– تقویت روابط خانوادگی و ارتباطات اجتماعی فرد با دیگران
– مشاوره روان‌شناختی برای کمک به کودکان در شناخت و مدیریت احساسات خود و بهبود رفتارهای خود
– درمان دارویی در صورتی که علائم پرخاشگری با بیماری‌های مغزی و ژنتیکی مرتبط باشد.
در کل، پرخاشگری در کودکان و نوجوانان مشکلی جدی است که به شناسایی و درمان آن نیاز دارد. شناخت علائم و علل آن و انجام مداخلات موثر می‌تواند به کودکان و نوجوانان در بهبود رفتار و افزایش توانایی‌های مسئولیت پذیری کمک کند.